64. Cynamon, gruszka i orzech ♡

❄ Cynamonowa manna ze smażoną na maśle gruszką, tartym włoskim orzechem i domowym masłem orzechowym, kawa orzechowa ❄

Tego mi było trzeba.

Wczorajsze chrzciny były prawdziwą komedią, choć nie każdemu było do śmiechu. Mój wujek jest najbardziej roztrzepaną osobą, jaką znam; mimo, że w tym roku stuka mu trzydziestka wciąż przypomina mi siedemnastoletniego chłopaka. Do przewidzenia było, że o 11 zorientuje się, że ma nieuprasowaną koszulę i brudne buty, podczas gdy o 11:30 rozpoczynały się chrzciny... Chyba jednak coś nad nim czuwa i o dziwo nikt się nie spóźnił; jedynie jego narzeczona, zdenerwowana czekaniem na niego, postanowiła piechotą iść z córeczką do kościoła. Nie wspomnę, jak wściekłą minę miała.

Kościół znajdował się niedaleko jej domu, na wsi, koło Kielc. Przyjechaliśmy tam i od razu zobaczyłam różnicę między moim miastem a Jaworznią. Chociażby kościół- był wielkości połowy sali gimnastycznej, wypełniony po brzegi mieszkańcami i oczywiście bez ogrzewania. Zmarzłam na kość, słuchając listu o... właśnie, o czym? O feministkach, homoseksualistach... Moja mina chyba wystarczająco wyrażała moją pogardę dla słów księdza. 

Chrzest dłużył mi się strasznie, bo jestem zupełnie nieodporna na zimno. Już nie mogłam się doczekać, aż opuścimy ten chłodny ,, kościół ''. 

Naprzeciwko kościoła znajduje się dość duży lokal. Zupełnie nie pasował do otoczenia wsi; był bardzo elegancki i naprawdę mi się tam podobało. Gorzej z jedzeniem- cała rodzina jadła kotlety devolay, ale ja nie jem panierowanego mięsa, wuj miał zamówić więc dla mnie coś zdrowszego. Dostałam gotowaną, zupełnie niedoprawioną ( serio, nawet grama pieprzu tam nie było !) pierś z kurczaka, rozgotowane i mocno przesolone warzywa ( ziemniaki, marchew, kalafior i brokuł ). Odesłałam to do kuchni. W zamian zamówiłam sałatkę Cezar, bez sosu i grzanek. Ta już była pyszna :)

Tort okazał się największą sensacją. Cała rodzina, zarówno moja, jak i narzeczonej wujka była zachwycona. Poczęstowaliśmy nim też właścicieli restauracji- oni też wyrazili swój podziw. A ja szczerzyłam się jak paw, widząc jak kelnerka wkłada sztuczny ogień w mój tort, który nagle rozbłysł jak najjaśniejsza gwiazda.

Zostawiliśmy na Jaworzni aparat. Dziś po południu przywiezie go wujek, więc jutro wrzucę kilka zdjęć :)

ask me?
Wiktoria's daily life