194. Budyń z rabarbarem ♡

W końcu i ja dołączyłam do szerokiego grona wielbicieli rabarbaru. Weszłam w jego posiadanie przypadkiem. Siedziałam wczoraj wieczorem w domu, zachciało mi się pić, a wody nie było, wyliczyłam więc pieniądze i pobiegłam do sklepu. Ale do domu wróciłam nie z wodą, a z paroma łodygami kwaśnego cuda. Siadłam na blacie, ugryzłam. Twarzy mi się wykrzywiła, kwaśne to to. Tak, jak lubię. Obtoczone w cukrze- o mamciu, bosko. W budyniu? Jeszcze lepiej ♡

♡ Cynamonowo-waniliowy budyń z rabarbarem ♡

w słoiczku po maśle słonecznikowym 

 

♡3/4 łodygi rabarbaru

♡ 3/4 szklanki mleka

♡ pół łyżki cukru

♡ łyżeczka cynamonu

♡ łyżka budyniu waniliowego+trochę mleka ro rozrzedzenia

Rabarbar umyłam, pokroiłam na kawałki, zasypałam cukrem. Przełożyłam do rondelka, dolałam mleko, dodałam cynamon i zagotowałam. Dodałam rozrobiony budyń, gotowałam do zgęstnienia.

Ojej, jaki ten rabarbar dobry! Poczyniłam też lemoniadę, idealnie komponuje się do śniadania. W planach mam wiele rzeczy związanych z rabarbarowaniem... Myślicie, że można go mrozić?

Wczoraj nie było tak źle z tą fizyką, jak myślałam. Chłopcy poszli na wf, więc same dziewczyny miały zastępstwo. Przy tak małej liczbie osób wredna nauczycielka była... cóż, zupełnie inną osobą! Miła, żartobliwa, cierpliwie wszystko wytłumaczyła. Patrzyłam na nią z rozdziawioną buzią. Wprost nie mogłam uwierzyć!

Na godzinie wychowawczej pełen relaks: kawa, herbatka, rogaliki i przesadzanie kwiatków. Normalka. Kartkówka z angola poszła dobrze, teraz muszę tylko napisać fizykę, bo walczę o czwórkę. Cieszę się, że skończył się ten szał sprawdzianowy...

Ogólnie to wczoraj miło spędziłam popołudnie. Piękna pogoda, dobry trening, pyszne gotowanie. A wieczorem wzięłam do ręki długopis, zeszyt i spisałam własną wersję najbardziej romantycznej historii jaką znam, a mianowicie tego, jak moja prababcia i mój pradziadek się poznali. W dużym skrócie: oboje mieszkali w Poznaniu, spotkali się na jakimś festynie, ale moja babcia ( Wanda) nie lubiła swojego imienia i zamiast podać go dziadkowi, kazała mu zgadnąć. On zasugerował Basię, a ona przytaknęła. I pewnego dnia poszedł po nią do domu, zapytał, czy Basia może wyjść, a nikt nie wiedział, o kogo mu chodzi ;) W końcu jednak wyznała mu prawdę, ale jedna rzecz pozostała niezmienna- nikt nie mówi do niej Wanda nawet teraz, dla nas zawsze to jest babcia Basia :) Pozmieniałam kilka faktów, tu ubarwiłam, tam pominęłam i moje własne love story gotowe. Zamierzam podarować to prababci na imieniny, które ma za miesiąc. Myślę, że taki prezent ucieszy ją bardziej niż przekwitające kwiaty czy sztuczne życzenia ;)

Powiem coś miłego do każdego z klasy.

♡ instagram ♡ blog ♡